Nάνσυ Χιούστον-ΚΑΝΑΔΑΣ

Στην πραγματικότητα, έχοντας ζήσει σε (…) πολλούς και ποικίλους τόπους, έχασα σταδιακά την αντίληψη ότι έχω πατρίδα (…) Ο Γκαρύ [Ρομαίν], όπως και εγώ, γνώρισε έναν ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό εθνικών ταυτοτήτων και, φυσικά, όσοι αλλάζουν συχνά “σκούφο”, καταλήγουν να νιώθουν “ξεσκούφωτοι”.

Η Νάνσυ Χιούστον (Κάλγκαρυ, 1953-) είναι Καναδή πολυβραβευμένη μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος, η οποία γράφει κυρίως στα γαλλικά. Η μητέρα της εγκατέλειψε την οικογένειά της, όταν η Χιούστον ήταν 6 ετών, και το γεγονός αυτό αποτέλεσε τραυματική εμπειρία για την ίδια. Έμεινε μαζί με τον πατέρα της και τον αδελφό της, και, σε ηλικία 15 ετών, μετακόμισε μαζί τους στο Νέο Χαμσάιρ των ΗΠΑ. Σπούδασε κατόπιν σημειολογία και μουσική στην Νέα Υόρκη και στο Παρίσι, όπου ζει από το 1973. Το 1981 έγραψε το πρώτο της μυθιστόρημα Oι παραλλαγές Γκόλντμπεργκ (Les variations Goldberg) στα γαλλικά και βραβεύτηκε με το Βραβείο Contrepoint στην Γαλλία. Ακολούθησαν άλλα δεκαοκτώ βιβλία, τα πιο πολλά μυθιστορήματα. Έγραψε επίσης βιβλία για παιδιά και δοκίμια. Το 1996, βραβεύτηκε με το γαλλικό βραβείο Goncourt des Lycéens για το μυθιστόρημά της Τα εργαλεία του σκότους (Instruments des ténèbres). Το 2005, ανακηρύχθηκε μέλος του τιμητικού «Τάγματος του Καναδά». Το 2006 βραβεύτηκε με το βραβείο Femina, το οποίο δίνεται από γυναικεία επιτροπή, για το μυθιστόρημά της Ίχνη ρήγματος (Lignes de faille). Στο έργο της, η Χιούστον εξετάζει τα έντονα διλήμματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος: τέχνη, οικογένεια, αφοσίωση, εξορία, γλώσσα, ταυτότητα, κ.ά.